دیشب:

بادی سهمگین.تک برگ باقیمانده درختان را کند و چه بی رحمانه مرتکب این عمل شد

دیشب:

ماه صورت پنهان خود را برایم نمایان ساخت.وچقدر هراس انگیزبود این نیمه پنهان شد

دیشب:

با یک وزش دفتر هزاربرگ دلم چه راحت پاره گشت وچه راحت سطر به سطر ارزویم زنگ غربت گرفت

دیشب:

باز زندگی اشک را بر اتش درونم فرو ریخت وان را وسیله ای برای خالی کردن کاسه بغضم نمود

دیشب:

دوباره قلم به شکوه برداشتم و پلکهایم راشستم که دیگر نخواهد ناپاکیهارا ببیند

دیشب:

زمین دوباره در مقابل خورشید زندگیم قرار گرفت.واین بار کسوف چه مضرراتی که بر من واردکرد

دیشب:

قایق کوچک ارزوهایم را دریاچه بی رحمانه در خودکشید.وکاغذمچاله شده ای را بسویم پرتاب کرد

دیشب:

موج چه وحشیانه سیلی برگونه امیدم نواخت وکبودی این سیلی تا دلم نفوذکرد

دیشب:

کدامین دست زنجیر ارزوهایم را گست وشبنم را دوباره تارو نمناک کرد

دیشب:

که بود انکه ناخودای کشتیم را ربود و مرا در میان امواج خوروشان با کشتی شکسته وانهاد

دیشب:

گلهای قالی چگونه مرا به تمسخر گرفتند درحالی که ازاشوب درونم اگاه بودند

دیشب:

چه کسی بود آن بدنظری که ارامش ساحلم راچشم زد وطوفان روانه وجودم کرد

دیشب:

کدامین قلم فرسوده ورقه سفید امیدم را خط زد وسیاه وخط خطی کرد

هرگز هرگز:

نخواهم بخشید کسی را که مرا چشمان مرا دل من را بیازارد و امید ارزوهایم از من بگیرد